se contusionner, se meurtrir, se faire mal; se cogner (удариться)

{V}

վնասել

совер. выцяць, ударыць

выцяць

• megütni

• megsérteni

сов. кого-что

уруп (согуп) оорутуп алуу;

он ушиб себе ногу ал бутун уруп оорутуп алды.

sasist, sadauzīt; satriekt, sagrauzt; nonāvēt, nogalināt

сов., вин. п.

contundir vt, magullar vt

цохилт, түлхэлт, ёвролт

Czasownik

ушибить

stłuc

uderzyć się

stłuc (sobie), potłuc, uderzyć się;

бәреп авырттыру (күгәртү); у. руку кулны бәрдерү (бәреп авырттыру)

ушибить

зада маиб кардан

stoßen vt, verletzen vt

ушибиться — sich stoßen, sich verletzen

сов. от ушибать

сов

machucar vt, contundir vt

uhodit