1. прич. см. обижать
обиженный судьбой — ill-fated, ill-starred
2. прил. (на вн.) having a grudge (against); offended (with)
он обижен на отца — he has a grudge against his father
3. прил. (выражающий обиду) offended, resentful, hurt
у него был обиженный вид — he looked hurt, he had an aggrieved air; he seemed offended
обиженный тон — offended tone
{A}
խռոված
նեղացած
прич., прил. пакрыўджаны, скрыўджаны
обиженный вид — пакрыўджаны выгляд
он обижен на отца — ён крыўдзіцца (мае крыўду) на бацьку
она вами обижена — яна вамі пакрыўджана
пакрыўджаны; скрыўджаны
1. прич. от обидеть·
2. прил προσβεβλημένος, πειραγμένος, θιγμένος:
сделать \~ое лицо κάνω τόν προσβεβλημένο.
1. förorättad
2. stött
han kände sig stött över att inte bli tillfrågad--он испытывал обиду, т.к. его не спросили
надутый - ребенок, женщинаdurcás
обиженный, ая, -ое
1. прич. от обидеть;
2. прил. таарынган, ызаланган;
обиженный вид таарынган түр.
vexé; offensé; outragé (оскорблённый)
обиженный голос — voix vexée (или offensée)
aizvainots, aizskarts
даргъын
darğın
1) прич. от обидеть
2) прил. ofendido, agraviado; ultrajado (оскорбленный)
обиженный вид — aire (semblante) ofendido
обиженный на кого-либо — resentido contra alguien
••
Богом обиженный разг. шутл. — infortunado m, desdichado m; bobalicón m; pan sin sal (глуповатый человек)
Przymiotnik
обиженный
obrażony
nadęty
nadąsany
dotknięty
skrzywdzony
zraniony
Przenośny dotknięty
gekränkt
прил.
offeso, risentito, mortificato
он обижен на всех — lui ce l'ha con tutti
говорить обиженным тоном — parlare con risentimento
богом обиженный разг. уст. — la natura è stata avara con lui
ofendido, de (quem está) ofendido; (обделенный) privado
ukřivděný
Краткая форма: обижен
"Life is far too important a thing ever to talk seriously about." Oscar Wilde
"Free speech carries with it some freedom to listen." Warren E. Burger
"Honor is not the exclusive property of any political party." Herbert Hoover
"Hitch your wagon to a star." Ralph Waldo Emerson