Rzeczownik

сваление n

zwalenie odczas. n

obalenie odczas. n

zwalenie odczas. n

Przenośny Potoczny obalenie odczas. n

Potoczny odejście odczas. n

Czasownik

сваливать

zwalać

Przenośny Potoczny obalać

Potoczny odchodzić

Czasownik

сваливаться

spadać

padać

przewracać się

Potoczny zwalać się

Przymiotnik

свалившийся

upadły

Czasownik

свалить

zwalić

Przenośny Potoczny obalić

Potoczny odejść

Czasownik

свалиться

zwalić się

Rzeczownik

свалка f

śmietnik m

zwalanie odczas. n

zwałowisko n

Przymiotnik

свалочный

wysypiskowy

Czasownik

свалять

sfolować

Potoczny sknocić

Czasownik

сваляться

zleżeć

zepsuć się

zmarnować się

zwalać;obalać;odpływać, odchodzić;spadać, zmniejszać się;

spadać;walić się, padać, przewracać się;zwalać się, zjawiać się;zlegać, padać (zwalać się) z nóg;przekrzywiać się, pochylać się, przechylać się, opadać;odpływać, spływać, przeciągać;folować się, pilśnić się;zbijać się, mierzwić się;

zwalić;obalić;odpłynąć, odejść;spaść, zmniejszyć się, zelżeć;

spaść;zwalić się, upaść, przewrócić się;zwalić się, zjawić się;zlec, zwalić się z nóg;paść;przekrzywić się, pochylić się, przechylić się, opaść;odpłynąć, spłynąć, przeciągnąć;

zwalenie/zwalanie;zwal, zwałowisko;śmietnik, śmietnisko, wysypisko śmieci;bójka, bijatyka;

sfolować się, spilśnić się;zbić się, zmierzwić się;

муж.

1) см. свалка 1–3

2) (скопление людей) прост. натоўп, -пу муж.

сціжма, -мы жен., гурма, -мы жен.

м.:

вспашка в свал с.-х. жерди коңторуп айдоо.

saarums

аудару (эше)

гидр.

звал, -лу

- свал глубин