богоху́льник
м. разг.Тот, кто богохульствует.
БОГОХУ́ЛЬНИК, -а, м. Тот, кто богохульствует.
| ж. богохульница, -ы.
| прил. богохульнический, -ая, -ое.
богоху́льник,
богоху́льники,
богоху́льника,
богоху́льников,
богоху́льнику,
богоху́льникам,
богоху́льника,
богоху́льников,
богоху́льником,
богоху́льниками,
богоху́льнике,
богоху́льниках