-и, ж. Устар.
Свойство по прил. юродивый (в 1 знач.).
— В его юродивости видят оригинальный ум. Чехов, Именины.
юро́дивость,
юро́дивости,
юро́дивости,
юро́дивостей,
юро́дивости,
юро́дивостям,
юро́дивость,
юро́дивости,
юро́дивостью,
юро́дивостями,
юро́дивости,
юро́дивостях