балала́ечный,
балала́ечная,
балала́ечное,
балала́ечные,
балала́ечного,
балала́ечной,
балала́ечного,
балала́ечных,
балала́ечному,
балала́ечной,
балала́ечному,
балала́ечным,
балала́ечный,
балала́ечную,
балала́ечное,
балала́ечные,
балала́ечного,
балала́ечную,
балала́ечное,
балала́ечных,
балала́ечным,
балала́ечной,
балала́ечною,
балала́ечным,
балала́ечными,
балала́ечном,
балала́ечной,
балала́ечном,
балала́ечных,
балала́ечен,
балала́ечна,
балала́ечно,
балала́ечны,
балала́ечнее,
побалала́ечнее,
балала́ечней,
побалала́ечней
БАЛАЛАЕЧНИК ← |
→ БАЛАЛАЙКА |
балала́ечный
прил.1) Соотносящийся по знач. с сущ.: балалайка (1*), связанный с ним.
2) Свойственный балалайке (1*), характерный для нее.
3) Принадлежащий балалаечнику.