ублю́дочный,
ублю́дочная,
ублю́дочное,
ублю́дочные,
ублю́дочного,
ублю́дочной,
ублю́дочного,
ублю́дочных,
ублю́дочному,
ублю́дочной,
ублю́дочному,
ублю́дочным,
ублю́дочный,
ублю́дочную,
ублю́дочное,
ублю́дочные,
ублю́дочного,
ублю́дочную,
ублю́дочное,
ублю́дочных,
ублю́дочным,
ублю́дочной,
ублю́дочною,
ублю́дочным,
ублю́дочными,
ублю́дочном,
ублю́дочной,
ублю́дочном,
ублю́дочных,
ублю́дочен,
ублю́дочна,
ублю́дочно,
ублю́дочны,
ублю́дочнее,
поублю́дочнее,
ублю́дочней,
поублю́дочней
УБЛЮ́ДОЧНЫЙ, -ая, -ое; -чен, -чна. Уродливый и неполноценный.
| сущ. ублюдочность, -и, ж.
-ая, -ое. Прост.
Прил. к ублюдок; являющийся ублюдком.