сов. (разместиться) орналасу, сыйысу;-мебель свободно уставилась в комнате мебель бөлмеге еркін орналасты;2. разг. (пристально смотреть) қадала қарау, тесіле қарау;- он уставился на меня с удивлением ол маған таңырқап тесіле қарады
1.урнашып (сыеп) бетү 2.тулу; поле уставилось скирдами басу эскертләр белән тулды 3.сөйл.күз төбәү, текәлеп карау, карап кату; что ты на меня уставился? нәрсә миңа карап каттың?