укорінюватися укорінятися
1. (прям. и перен.) take* / strike* root
2. страд. к укоренять
{V}
արմատավորվել
возвр., страд. укараняцца
караніцца; укараняцца
несов.
1. см. укорениться;
2. страд. к укоренять.
1) см. укорениться
2) страд. être enraciné
arraigarse, enraizarse; raicear vi (Лат. Ам.)
Czasownik
укореняться
Przenośny zakorzeniać się
Przenośny zaszczepiać
zakorzeniać się;zaszczepiać się, ugruntowywać się;
فعل استمراري : ريشه دواندن ، رسوخ داشتن
-limba, -ota mizizi
1) (о растении) einwurzeln vi (s), Wurzeln treiben {schlagen}
2) (о привычке, обычае и т.п.) Wurzeln fassen {schlagen}, einwurzeln vi (s)
укоренившийся предрассудок — eingewurzeltes Vorurteil
criar raízes, enraizar se, radicar-se; (о привычке, обычае) arraigar-se, inveterar-se
uhnízďovat se
"Life is far too important a thing ever to talk seriously about." Oscar Wilde
"Free speech carries with it some freedom to listen." Warren E. Burger
"Honor is not the exclusive property of any political party." Herbert Hoover
"Hitch your wagon to a star." Ralph Waldo Emerson