муж.

1) (действие) выскалянне, -ння ср., вышчэрванне, -ння ср., ашчэрванне, -ння ср.

2) выскал, -лу муж.

оскал зубов — выскал зубоў

выскалены, вышчараны, ашчэраны

несовер. выскаляць, скаліць, вышчэрваць, ашчэрваць, шчэрыць

выскаляцца, скаліцца, вышчэрвацца, ашчэрвацца, шчэрыцца

совер. выскаліць, вышчарыць, ашчэрыць

выскаліцца, вышчарыцца, ашчэрыцца

аскальпаваны

совер. аскальпаваць

аскалены; ашчэраны

шчэрыць

шчэрыцца

ашчэрыць; выскаліць; вышчарыць

ашчэрыцца; выскаліцца

bared teeth pl., grin

м:

\~ зубов τό ἄνοιγμα τοῦ στόματος.

м.

арсайып ачылып турган тиш;

оскал зубов тиштердин арсайып ачылышы;

волчий оскал тиштин карышкырдыкындай болуп арсайышы.

м.

rictus {-tys} m

хищный оскал — un rictus féroce

zobu {at}ņirgšana; atņirgti zobi

Rzeczownik

оскал m

szczerzenie zębów

м.

ghigna f

хищный оскал — ghigna belluina

м

arreganho m, ricto m

vyceněné zuby