адкол, -лу муж., мн. нет

Коніка выкінуць

несовер. адбіваць

см. отколотить 1

нареч. уст. адкуль

совер. разг.

1) (отбить) адбіць, мног. паадбіваць

2) (избить) набіць, адлупцаваць

адколаты

1) (отделить ударом) адкалоць, мног. паадколваць

(лучину, щепку) адшчапіць, мног. паадшчэпліваць, паадшчапляць

2) (сделать или сказать что-либо неожиданное) прост. урэзаць

3) перен. адкалоць

отколоть оленя от стада — адкалоць аленя ад статка

отколоть штуку — урэзаць штуку

1) (отделиться ударом) адкалоцца, мног. паадколвацца

(о лучине, щепке) адшчапіцца, мног. паадшчэплівацца, паадшчапляцца

2) перен. адкалоцца

отколоться от компании — адкалоцца ад кампаніі

1) адбіты, мног. паадбіваны

2) набіты, адлупцаваны

см. отколотить

совер. прост. адкалашмаціць

адкалупаны

совер. прост. адкалупаць

адкалупнуты, адкалуплены

совер. однокр. адкалупнуць, адкалупіць, мног. паадкалупліваць

несовер. адкалупліваць, адкалупваць

страд. адкалуплівацца, адкалупвацца

нареч. уст. адкуль

адколаты

адкалоць; адшчапіць

адкалоцца

наадкалупліваць

break-away, split, splitting off

atšķelšanās, nošķelšanās; atskalde; atšķēlums

Rzeczownik

откол m

secesja f

м.

distacco